Juan’ın Atı – Geriden Gelen Zafer

Sabah sisinin arasında yarış alanı sessizdi.
Çamurun üzerinde yankılanan ayak sesleri, yeni bir günün başlangıcını haber veriyordu.
Juan, elindeki dizgini sıkıca kavradı.
Atı, “Sombra”, uzun süredir en geride kalıyordu.
Herkesin gözünde artık umutsuz bir vakaydı.

Ama Juan pes etmemişti.
Geriden gelen zafer, inancını kaybetmeyenlerin hikayesidir.

Yarış başladığında kalabalık nefesini tuttu.
Sombra ilk başta yavaş kaldı, adımları dengesizdi.
Ama Juan’ın elleri sakin, gözleri kararlıydı.
Kalbiyle konuştu sanki.
“Koşmak sadece hız değildir,” dedi içinden, “inanmaktır.”

Viraj dönüldüğünde, kimse beklemiyordu ama Sombra hızlanmaya başladı.
Her adımında toz bulutu yükseldi.
Rüzgâr, geçmişteki tüm şüpheleri süpürüyordu.

Son metrelerde kalabalık ayağa kalktı.
Sombra, tüm gücüyle çizgiyi geçtiğinde Juan’ın gözlerinden yaşlar aktı.
Bu sadece bir yarış değildi; bu, insanın kendine inancının zaferiydi.

O gün Juan anladı:

“Geriden başlamak kaybetmek değildir.
Vazgeçmek kaybetmektir.”